Półka z superbohaterami, fandomami, kulturą…

Ponieważ czytam coraz więcej książek o szeroko pojętej psychologii kultury i różne opracowania o fandomach, superbohaterach, serialach… Postanowiłam je zebrać w jednym miejscu, razem z krótkimi opisami – może komuś jeszcze się przydadzą.

Maria Konnikova – Myśl jak Sherlock Holmes

Robin S. Rosenberg – Our Superheroes, Ourselves

Książka może być ciekawa jako pozycja popularnonaukowa – dla osób, które wiedzą coś więcej z psychologii najciekawsze ze wszystkiego będą przypisy dotyczące tego, na jakich badaniach opierali się autorzy artykułów. Poza tym mało co jest odkrywcze, choć oczywiście są lepsze i gorsze rozdziały.

Robin S. Rosenberg, Jennifer Canzoneri – The Psychology of Superheroes: An Unauthorized Exploration

W porównaniu z poprzednią pozycją na liście – dużo lepsza. Na palcach jednej ręki można policzyć rozdziały, z których nie dowiedziałam się czegoś nowego. Przekrój tematów jest przeogromny, opisywane są tak własne badania (o postrzeganiu i przerysowywaniu płci superbohaterów i superbohaterek chociażby), jak i przemyślenia autorów (czym różnią się superbohaterowie od bohaterów mitologicznych i dlaczego ci pierwsi pojawili się dopiero niedawno), a wszystko oparte na jak najbardziej solidnych naukowych podstawach.
Mimo, że ciekawa również dla psychologów, książka powinna być przystępna dla wszystkich – kluczowe teorie są wyjaśnione i opisane tak, że nawet osoba nie mająca z nimi wcześniej żadnej styczności powinna bez problemu zrozumieć cały wywód.
Ja mam na podstawie tej książki co najmniej kilka pomysłów na wpisy. Polecam!

Danny Wedding – Kino i choroby psychiczne. Filmy, które pomagają zrozumieć zaburzenia psychiczne

Świetna książka dla wszystkich, którzy lubią filmy i chcieliby dowiedzieć się więcej o psychopatologii jednostki. Opisy są wnikliwe, ale zaczynają od podstaw, więc nie powinny być problemem dla osób nie mających za dużo wiedzy z psychologii (a dla mających taką wiedzę będą fajną powtórką). Jednym z największych atutów książki jest dodana na końcu bardzo obszerna lista filmów ilustrujących poszczególne zaburzenia, wraz z odpowiednią oceną.
Polecam!

Joy Davidson – The Psychology of Joss Whedon: An Unauthorized Exploration

Jeden z lepszych podręczników do psychologii w ogóle. Większość rozdziałów jest wnikliwych i będzie rozszerzeniem wiedzy także dla osób po psychologii. Tym, którzy zaczynają się czegoś z tej dziedziny dowiadywać może być trudniej, ale nie jest to nie do przejścia – wręcz przeciwnie. Przekrój tematów jest ogromny, więc wiele osób może być zainteresowanych tylko niektórymi rozdziałami. Ja szczególnie polecam te dotyczące neuropsychologii w Firefly (zwłaszcza rozdział o amygdali – na zawsze zapamiętacie po tych przykładach o co chodzi) oraz psychologii moralności. I feminizmu.

Travis Langley – Batman and Psychology: A Dark and Stormy Knight

Książka bardzo ciekawa, choć raczej skierowana do osób niemających wykształcenia psychologicznego – wszystkie teorie są w niej bardzo dokładnie wyjaśniane i opisywane, co czasem (w przypadku tych najbardziej podstawowych) może nudzić. Poza tym jednak analizy są bardzo wnikliwe, nie zawsze odpowiadają na wszystkie pytania wprost, ale starają się wyjaśniać i prostować możliwe pomyłki. Ciekawy jest też zabieg z wyszczególnianiem opisów poszczególnych złoczyńców jako osobnych podrozdziałów – jeśli kogoś interesuje konkretna postać, to może poprzestać tylko na tym.

Travis Langley (red.) – Captain America vs. Iron Man: Freedom, Security, Psychology

Tym razem książka pod redakcją, pisana przez wiele osób. Stosunkowo cienka, zawierająca 10 rozdziałów i „dodatki”. Będzie ciekawa zarówno dla psychologów jak i dla osób znających głównie komiksy i niemających wiedzy psychologicznej. Dla mnie najciekawsza była różnorodność punktów widzenia autorów poszczególnych rozdziałów oraz drobne szczegóły, które doprowadzały do rozważania zupełnie nieistotnych dla normalnych ludzi rzeczy (Jak bardzo zaawansowany interfejs mózg-komputer musi mieć zbroja Iron Mana? Czym trzeba by było doprawić serum Kapitana, żeby mózg też mu zaczął lepiej działać?). Stosunkowo najmniej przemawia do mnie próba nałożenia na tę historię teorii Freuda, ale może to dlatego, że ja w ogóle nie jestem fanką psychoanalizy. Trochę też męczyło mnie, że na początku poszczególnych rozdziałów nie jest określone czy autorzy odwołują się do komiksów czy do filmów – wydaje mi się, że bywa różnie, choć ze zdecydowaną przewagą komiksów. Ale to w sumie tak drobna uwaga, że absolutnie nie wpływa ona na ocenę całości książki.

Janina Scarlet – Harry Potter Therapy: An Unauthorized Self-Help Book from the Restricted Section

Książka – zgodnie z podtytułem – jest poradnikiem i lekturą samopomocową. Jest z tego powodu dość ciekawa, bowiem nie mamy do czynienia tylko z opisem tego, jak działają postaci w świecie Harry’ego Pottera i jaka jest ich psychologia (choć taka książka też istnieje). Ta raczej pokazuje co można zrobić i jak wykorzystać swoje ulubione uniwersum do wspomagania siebie i rozwijania swoich umiejętności psychologicznych. Bo przecież zawsze zabawniej jest ćwiczyć magię niż po prostu uspokajać się.


Rzeczy przeczytane, czytane i w kolejce do przeczytania są tu:

My psychology & culture shelf:
JJ's book recommendations, liked quotes, book clubs, book trivia, book lists (psychology-popular-culture shelf)

Panna Adler. Irene Adler.

Dawno temu obiecałam, że napiszę ten wpis. Nie, nie bójcie się – nie będzie znowu diagnozy kolejnej postaci fikcyjnej. ;) Tym razem będzie porównanie różnych wersji tej samej postaci. Kobiety. The Woman. We wpisie dwie wersje serialowe: z Sherlocka BBC (w roli Irene – Lara Pulver) i Elementary (Natalie Dormer), a prócz tego dwie wersje książkowe: Carole Nelson Douglas oraz – oczywiście – oryginalna.

„Bo najważniejszy jest porządek i metoda” czyli o książkach Agaty Christie

Dzisiaj wpis, w którym poniekąd będę się chwalić. Ale też polecać naprawdę dobre książki, a właściwie bardzo dobrą autorkę.  Bo tak jak niektórzy wyliczają reżyserów lub aktorów których całą filmografię pooglądali, tak ja mogę zacząć wyliczać autorów, których przeczytałam wszystkie książki (a akurat z obecności tego nazwiska na liście jestem bardzo dumna). Proszę Państwa – Agata Christie, Królowa Kryminału.

„Nigdy nie wierz Kłamcy”

Od jakiegoś czasu można zaryzykować stwierdzenie, że większość osób miało z nim do czynienia. Głównie w wersji filmowej, w dodatku specyficznej – w filmach opartych na komiksach. Loki. Bóg oszustów i podstępów. Mistrz kłamstwa i wyrafinowanych planów. Król iluzji i mistyfikacji. Kłamca.

Właśnie wrócił w kolejnej-nie kolejnej części serii Jakuba Ćwieka.