psychologia + (pop)kultura
Ostatnio było o tym, do czego w serialu BBC można się przyczepić, patrząc z punktu widzenia psychologii. Dzisiaj będzie o tym, co jest pokazane bardzo fajnie (chociaż z nazwami dalej ma drobny problem), czyli o technikach pamięciowych.
Podcast: Play in new window | Download
Wyobraźcie sobie bajkę – taką filmową, animowaną, dla dzieci – w której występuje większość ważnych postaci dzieciństwa (jak święty Mikołaj, Wróżka-Zębuszka, Piaskowy Dziadek), a ich głównym zadaniem jest dbanie o to, żeby dzieci wciąż miały marzenia. A przy okazji jest to ładne historia o dorastaniu. Brzmi dobrze, prawda? :) Dzisiaj o Strażnikach marzeń.
Dzisiaj będzie notka, do której napisania przymierzałam się bardzo, bardzo długo. Wracamy mianowicie do analizowania postaci pod kątem psychopatologii, a w dodatku robimy to na przykładzie, który jest bardzo… spektakularny. Czyli (dla niektórych – wreszcie) o Sherlocku BBC i o tym, co jest tam nie tak.
Książki zaliczane do kanonu kulturalnego oraz szeroko rozumianej klasyki mają to szczęście (bądź pecha), że są niezwykle często ekranizowane. Twórczość Dumasa nie jest tutaj wyjątkiem – wręcz przeciwnie, ekranowych wersji Muszkieterów było naprawdę dużo. Jakie były, to temat na inną dyskusję – ale były.
Dlatego też dość długo mi zeszło „zebranie się” do pooglądania produkcji BBC (dalej mnie bawi, że Brytyjczycy ekranizują francuską klasykę), mimo, że była mi kilkakrotnie polecana. Jednak kiedy już zaczęłam, muszę przyznać, że wciągnęłam się jak rzadko. Nie ukrywam więc, że będę w tej notce serial chwalić. ;)
Jak powszechnie wiadomo, czasami lepiej nie wiedzieć za dużo. A już na pewno może to przeszkadzać w spokojnym oglądaniu filmów i seriali. Dlatego też postanowiłam wykorzystać ostatnią chwilę, kiedy to żyję w błogiej nieświadomości błędów popełnianych w serialu, który lubię i oglądam. Serialu o seryjnych mordercach i sposobach ich łapania. Dziś o Criminal Minds.
Jako że ostatni weekend spędziłam na Festiwalu Muzyki Filmowej w Krakowie, dziś chciałam przedstawić wspomnieniową relację z tego wydarzenia. :)
Dla tych, którzy byli – na pamiątkę; dla tych, którzy nie byli – na zachętę. ;)
Dzisiejszy post pisze się z dwóch powodów. Po pierwsze, ponieważ już zaraz, za chwileczkę premiera 8. serii tego serialu (a ja się już nie mogę tego doczekać!). Po drugie, kiedyś moja Mama poprosiła mnie o napisanie czegoś, co jej wyjaśni dlaczego ja tak strasznie lubię „te wszystkie rzeczy z różnymi paskudztwami” (czytaj: fantastykę i science-fiction). Tutaj przynajmniej spróbuję to wyjaśnić. ;)
