psychologia + (pop)kultura
Zaczął się październik. Poza doskonałym powodem do spacerowania z piesełem po piknych alejkach co są na nich pożółkłe liście i mówią że jest piknie. A nie. Miało być o zombie.*
A właściwie miało być o serialu. Bo w październiku wracają też seriale! O jednym z nich miałam pisać już od dawien dawna, ale… jakoś się nie składało. Jutro, więc równie dobrze mogę napisać teraz. Czyli wracamy do zombie. A właściwie to iZombie.
Kiedyś pisałam o tym, jakie są błędy psychologiczne w filmach i serialach. Twierdziłam też jednak (także w tym tekście), że istnieje wiele dobrych przykładów, które odnoszą się do psychologii bardzo dobrze, także pod kątem merytorycznym. Dzisiaj spis takich tytułów, z krótkimi wyjaśnieniami.
Dziś wracamy do opisywania bajek i animacji. Ta o której chcę opowiedzieć jest bardzo warta uwagi – przede wszystkim dlatego, że jest śliczna i nietypowa, a przy okazji jest naprawdę ciekawa i – zwłaszcza dla dzieci – może pokazać sporo fajnych rzeczy. Zapraszam do meksykańskiej mitologicznej wizji zaświatów.
Jakiś czas temu pisałam o tym, jakie zaburzenia można by było zdiagnozować u superbohaterów, konkretnie – u Avengersów. Teraz chciałabym się przyglądnąć temu, jak funkcjonują jako grupa. A właściwie – opisać ich role grupowe.
