Jakiś czas temu pisałam o tym, jakie błędy w zakresie psychologii są popełniane przez twórców (pop)kultury. Na końcu zaznaczyłam, że są oczywiście przykłady świetnego wykorzystania tej wiedzy – i dzisiaj będzie trochę o takim przykładzie, czyli o serialu Pułapki umysłu (w oryginale – Perception; dziękujemy tłumaczom…). A jest po temu okazja, bo niedawno (cóż, przynajmniej z mojego punktu widzenia – sesja nie odpuszczała) zaczął się trzeci sezon.
Oryginalny tytuł serialu odnosi się do percepcji, czyli spostrzegania i jest to bardzo adekwatne – naprawdę dużo o tym mowy. Mnie pasuje on dużo bardziej i to właśnie nim się posługuję i będę posługiwać też tutaj. ;)
Na pierwszy rzut oka pomysł może się wydawać całkiem zwyczajny – ot, kolejny spec, tym razem od mózgu, pomaga FBI w rozwiązywaniu spraw kryminalnych (głównie morderstw). Ciekawie robi się w momencie, kiedy okazuje się, że oprócz bycia świetnym neurobiologiem, wykładowcą akademickim i autorem książek, dr Daniel Pierce (czyli nasz główny bohater) jest osobą chorą psychicznie, a konkretnie cierpiącą na schizofrenię paranoidalną.
Tak więc film – z punktu widzenia wiedzy psychologicznej – rozgrywa się na trzech poziomach. Pierwszym są konkretne sprawy, do których rozwiązania potrzeba jest wiedza naukowa, którą dr Pierce dysponuje; drugim – fragmenty jego wykładów (naprawdę świetne merytorycznie) z neuropsychologii, które są wplecione praktycznie w każdy odcinek; trzecim – jego choroba, ze wszystkimi związanymi z nią problemami i objawami, takimi jak halucynacje ciekawych postaci, często „pomagających” rozwiązać sprawę – moimi ulubionymi są (jak na razie) Freud i Joanna d’Arc. ;)
Przy okazji jest to też całkiem fajna pozycja z punktu widzenia – po prostu – serialu kryminalnego. Zagadki są na całkiem niezłym poziomie, fabuła nie jest nudna, są też dość dobrze poprowadzone wątki poszczególnych bohaterów… czego chcieć więcej?
Pozycja zdecydowanie do polecenia – zwłaszcza dla osób lubiących kryminały i lubiących słuchać o neuropsychologii: od budowy anatomicznej i funkcjonalnej mózgu po choroby psychiczne i możliwości ich leczenia. A dla studentów psychologii w bonusie niesamowita satysfakcja, kiedy po objawach sami rozpoznają na co cierpi dana osoba! ;)
